کوچه ی سنجاقک ها

غزلک‌

 پُشت‌ِ پلکام‌ عکست‌ُ نقاشی‌ کردم‌ ، غزلک‌ !
 تو رُ می‌بینم‌ تا وقتی‌ چِش‌ می‌بندم‌ ، غزلک‌ !
 یه‌ پیامه‌ این‌ تبسم‌ که‌ رو لب‌های‌ منه‌
 خیلی‌ وقته‌ که‌ به‌ گریه‌هام‌ می‌خندم‌ ، غزلک‌ !
 
 غزلک‌ چن‌ تا غزل‌ مونده‌ تا اون‌ لحظه‌ی‌ ناب‌ ؟
 پَس‌ کی‌ عکس‌ِ یادگاری‌ زنده‌ می‌شه‌ توی‌ قاب‌ ؟
 نگا کن‌ ! واژه‌ به‌ واژه‌ با منی‌ مثل‌ِ نفس‌
 مثل‌ِ یه‌ گُل‌ِ قدیمی‌ لای‌ برگای‌ کتاب‌
 
 مثل‌ِ یه‌ درّه‌ عمیقی‌ ، مثل‌ِ یه‌ منظره‌ پاک‌
 مثل‌ یه‌ خوشه‌ سرِ شاخه‌ی‌ خشکیده‌ی‌ تاک‌
 گریه‌ی‌ اول‌ِ بچه‌ وقت‌ِ دنیا اومدن‌
 آخرین‌ رقص‌ِ یه‌ برگ‌ وقتی‌ میفته‌ روی‌ خاک‌
 
 با تو من‌ زنده‌ترین‌ ترانه‌ سازم‌ ، غزلک‌ !
 با تو از هق‌ هق‌ِ واژه‌ بی‌نیازم‌ ، غزلک‌ !
 قافیه‌ باختن‌ِ من‌ پیشکش‌ِ یک‌ نگاه‌ تو
 یه‌ اشاره‌ کن‌ تا جونم‌ُ ببازم‌ ، غزلک‌ !
 
 غزلک‌ ! بی‌تو صدام‌ چنگی‌ به‌ دل‌ نمی‌زنه‌ !
 آخه‌ عطرِ تن‌ِ تو نبض‌ِ نفس‌های‌ منه‌ !
 تو با من‌ همضربانی‌ تو تموم‌ لحظه‌ها !
 بی‌تو بغضم‌ مث‌ِ یه‌ گلدون‌ِ کهنه‌ می‌شکنه‌ !

یغما گلرویی

دیـوار
دیوارِ کوچه‌ی‌ ما هم‌سن‌ُ سالمونه‌ !
اون‌ سرگذشت‌ِ نسل‌ِ خاکسترُ می‌دونه‌ !
ما آرزوهامون‌ُ رو آجراش‌ نوشتیم‌ !
گفتیم‌ که‌ تو جهنم‌ دنبال‌ِ یه‌ بهشتیم‌ !
تو بچه‌گی‌ نوشتیم‌ : یا مرگ‌ یا مصدق‌ !
نفت‌ُ ترانه‌ کردیم‌ ، ما بچه‌های‌ عاشق‌ !
تو فصل‌ِ نوجوونی‌ داس‌ُ چکش‌ کشیدیم‌ !
اعدامِ زنبقا ر ُ با داس‌ِ حیله‌ دیدیم‌ !
فصل‌ِ جوونی‌ِ ما دیوارِ خسته‌ی‌ سَرد ،
پیراهن‌ِ قشنگ‌ِ شب‌نامه‌ رُ به‌ تن‌ کرد !
از آسمون‌ صدای‌ بال‌ِ کبوتر اومد !
تقویم‌ِ خون‌ ورق‌ خورد ! گفتن‌ قُرُق‌ سَر اومد !
امّا نشد رهایی‌ شعری‌ بشه‌ رو دیوار !
ما جنگُ دوره کردیم تو بُهت‌ِ دودُ رگبار !
وقتی‌ شقیقه‌هامون‌ جوگندمی‌ شد آخر ،
تو آسیاب‌ِ صبرِ اون‌ جنگ‌ِ نابرابر !
دیوارِ کوچه‌ زخمی‌ از خنجرِ بلا بود !
شعرای‌ یادگاریش‌ با اشک‌ِ مادرا بود !
اون‌ زخما رُ پوشوندن‌ با رنگ‌ُ ننگ‌ُ انکار !
گفتن‌ : نوشتن‌ از عشق‌ ممنوعه‌ روی‌ دیوار !
ما پا به‌ پای‌ دیوار ویرون‌ شدیم‌ ، تکیدیم‌ !
حرفای‌ قلبمون‌ُ رو آجراش‌ ندیدیم‌ !
حالا دیگه‌ رو دیوار چیزی‌ نمونده‌ باقی‌ ،
جز آگهی‌ِ مرگ‌ِ هم‌کوچه‌های‌ یاغی‌ !
هم کوچه های یاغی !
هم کوچه های یاغی !
چیزی نمونده باقی !
چیزی نمونده باقی !
چیزی نمونده باقی ...

یغما گلرویی

دانلود با صدای یغما